Lies en Thies en de snelle buschauffeurs

1 november 2018 - Anuradhapura, Sri Lanka

Daar gaan we de laatste dag werk overleefd. Tassen ingepakt, reis verzekering geregeld, telefoon abbonement stopgezet, tickets geboekt en alle 'vergeet je dit niet' aangehoord. We kunnen gaan!

We vliegen via Moskou naar Colombo, Sri Lanka. Eenmaal aangekomen in Moskou zou ik het toch eens fijn vinden om een Rus te zien lachen. Daar gingen we voor. We hadden een twee uur tussenstop en gingen op onderzoek uit. Gaat het ons lukken om een Rus naar ons te laten lachen. Uiteraard hebben we de regel dat je hem niet mag omkopen met vodka. Na een uur gaven we de strijd op. Voordat we gingen boarden sprongen we snel nog een drank winkel in voor twee flesjes water. Toen gebeurde het. Of het kwam dat we water haalde bij een drankwinkel, of omdat we zo onhandig ons geld pakte maar we kregen een glimlach. De reis is nu al geslaagd!

Eenmaal aangekomen in Sri Lanka hadden we veel drukte verwacht. Met ongeveer 200 man liepen we het vliegtuig uit. We werden opgevangen door de lokale dansgroep. In soort Geer en Goor glitterpak, inclusief glitterslippers, trommelde ze ons door naar de douane.

Door de Douane heen kwamen we in een grote winkelhal. De een na de andere wasmachine stond te koop paar grote koelkasten of flatscreen tv's werden aangeraden. Met veel moeite hebben we geen wasmachine gekocht we hadden niet genoeg plek in onze backpack en het gewicht was niet comfortabel.

Onze bagage lag al klaar en we konden voor een simkaart gaan. 7 euro heb je voor een maand 8 gb. In Nederland doe ik met 1gb in een maand ik voel me internet rijk!

Via PickUp app hadden we voor 700 Srilankees Roepie een taxi naar het hotel €3.50 ongeveer. Aangekomen in het hotel hebben we een plonsje gewaagd en de oogjes gesloten op een bedje. Het was duidelijk te zien dat ik met mijn rechterhand had ingesmeerd want mijn linker handpalm is verbrand hoe cool is dat. Lisa had in Nederland al contact met restaurant Lords en daar gingen we eten. Mijn eerste Indische curry is al naar binnen. Heerlijk

De volgende dag gingen we door naar Anuradhpura leuke naam om te zingen. We zijn in anuradhpura anuraaaaaadhapuuuuuraaa lijkt een beetje op Anna Paulowna. We gingen met de local bus want we willen soms ook wel hipster backpackers zijn die een met de locals zijn en hun thee drinken enz. Hup de bus in hadden we twee stoelen nou eerder 1.5 stoel en zaten we knus op elkaar. Onze tassen werden zowat op de schoot van de busschauffeur gegooid en daar gingen we. Oja, de bus die stopt niet om in te stappen, die rijdt dan ongeveer 10 km per uur. Want stoppen is voor watjes. Buschauffeur zijn in Sri Lanka is ook echt heel stoer werk. Iedereen heeft respect voor je. Zelfs alle verkeersregels hebben respect voor je. Vol gas dender je midden over de weg naar het volgende dorp. Alle tuktuks duw je opzij met je dikke bus en je toetert heel Turkije bij elkaar. Soms komt er een ambulance langs maar als buschauffeur moet je laten zien wie de baas is en ook ambulances haal je in met je toeter vol ingedrukt. In de bus lopen twee mannen die zorgen dat je betaald. Die klimmen langs iedereen heen. Na twee stops was het waarschijnlijk Happy Hour in de bus. Twee mensen voor de prijs van één. Het hele dorp ging op uitje en dat paste volgens de mensen prima in de bus. Met 4 man op je schoot en twee boven je hangend racede je door naar Anuraaaadhaaapuraaa. Ze hadden een tv scherm voorin de bus waar het locale festival werd laten zien. Dit was vet, de presentator viel zelf bijna in slaap en zag je op de achtergrond continue gapen. De ene oude man zong een liedje na de ander. Helaas konden we niet bij het festival zijn. Als tijgers vochten we ons uit de bus. We pakte onze tassen van de schoot van de buschauffeur en regelde een tuktuk naar ons hotel.

Na het busavontuur waren we wel een beetje moe dus we hadden als planning om ´s avonds even lekker te chillen want we zijn ook van een soort op vakantie. De volgende dag gaan we Anuradhpura ontdekken en dit was echt vet. Je betaald als toerist 25 dollar om de stad te bezichtigen voor locale mensen kost het 60 roepia omgerekend 20 cent. Moet je hier in Julianadorp doen. Wat zeg je, ben je Duits? 25 euro voor het strand mein freund huphup. Maarja wij braaf aftikken en de stad door. Dit was zeker de moeite waard. We werden naar allemaal Stoepa's gereden. Een Stoepa kan je vergelijken met een pyramide het is een heilig gebouw uit het Boeddhisme. Het is een grote rond gebouw waarin iets heiligs van Boeddha ligt. We gingen zelfs op een Stoepa die nog gebouwd werd door het leger. We klauterde omhoog en daar zagen we 50 mensen aan het werk. Hoe cool is dat boven op een Stoepa staan. Vanuit daar zagen we de andere stoepa's 3 enorme bouwwerken die wel 90 meter hoog konden zijn. Bij elke heilige plaats moest je je schoenen uit dus we liepen de heledag op onze blote voetjes. Met drie eelt plekjes op mijn rechter teen voelde ik me al een hele ruige jongen met zenuwloze voeten maar nee. Aan het eind van de dag waren onze voetjes op en gingen we terug naar het hotel. Na 6 currys had ik wel wat zin in wat anders.Je begint hier de dag met een curry, als je honger hebt gooi je er nog een curry achteraan en voor avond eten krijg je curry. Na wat overleg met de eigenaar kon ik zelf koken in de keuken. Twee spaghetti Carbornara stond op het menu!

Dag; de volgende dag. Vandaag dus, Donderdag. We wilde graag nog naar Mihintale en dat is vet. Eerst hadden we het idee we rijden wel door naar Dambulla en laten dat Mihintale zitten voor wat het is. Maar we herinnerde onszelf even; we willen alles zien, want we komen hier niet zo snel meer terug. Dus we gingen naar Mihintale. Onderweg zagen we een veld met 25 verschillende soorten mango's en heel veel apen. heul veeul apen. Onze tuktuk driver reed ons rustig naar Mihintale toe. Bij Mihintale wachten ons een guide op. We kunnen moeilijk wijsmaken dat we locals zijn. Het is nu low season dus er zijn weinig toeristen en als ze er dan een zien dan gaan ze er vol voor. Omdat we niet veel zin in onderhandeling hadden zeiden we meteen ja. Volle verbazing nam hij ons mee naar alle plaatsen. Hieronder wat serieuze informatie over Mihintale.

Serieuze informatie Mihintale.

En door.

Mihintale is de eerste plaats waar het Boeddhisme werd geintrodiceerd in Sri Lanka. De zoon van een of andere bekende Indische Keizer 1500 jaar geleden. Kwam met paar monniken naar Sri Lanka. Ze liepen de berg Mihintale op en zagen iemand jagen. Ze vroegen zich af waarom diegene dieren dood maakt om te eten. Soort fasion vega's van nu. Dus meneer de jagert vroeg wie zijn jullie dan. Zou ik ook doen als je een gozer aanziet komen met 7 mannen in oranje doeken. Toen vertelde hij dat hij de zoon van de bekende koning in India was. Meneer de jagert was helemaal van zijn apprepo. Want meneer de jagert was de koning van Anuradhpura. Na aardig wat babbelen waren ze eruit dat de monniken zich hier gingen vestigen. Boven op de berg gingen ze het boedisme introduceren. Later woonde er op de berg 2000 boedistische monniken. Ze bouwde verschillende huizen en maakte waterleidingen aan. Ook werd hier een Stoepa gemaakt en het schijnt dat het de diamant op het voorhoofd van Boeddha in de stoepa ligt. De diamante stip moet je niet verwarren met een Bindi rode stip die je tussen je wenkbrauwen zet, want dat komt uit het Hindoisme. En nu hoor ik je denken.. Waar komt nou dat liedje "daar boven op die berg" vandaan. Nou ik heb ook geen idee. Google het anders even.

Vanuit Mihintale gingen we met de local hipster bus door naar Dambulla. Dit keer konden we geen zitplaats veroveren dat betekende dus staan en je evenwicht bewaren. Soort surfen met onverwachte golfen beste workout. Aangekomen in Dambulla stonden er gelukkig al paar tuktuks op ons te wachten. We werden naar ons hotel gebracht en kregen een lekker bakje thee. Na lange gesprekken met de eigenaar van het hotel hadden we wel zin om een douche te pakken. En nu ik dit typ lig ik verzadigd in een prinsesse roze kamer met paar mooie dolfijntjes aan de muur. Beter kan niet!

Oja Lisa ging op een randje staan van een berg voor een foto. Toen moest ik het ook doen want anders leek ik niet zo cool. Was wel lachen en beetje eng.

Wij gaan zo even een curry naar binnen gooien want we hebben honger. Nee dat hebben ze in Afrika nou we zijn verdomd dicht bij Afrika!

2 Reacties

  1. Thea Kolster:
    1 november 2018
    heerlijk reis verslag wat kan die Thijs toch schrijven heerlijk ..heel veel plezier en Lisa maakt de foto,s …….
  2. Ashley:
    2 november 2018
    Oh my Hi Hi Hi hilarisch Thijs! Geweldig dat je weer schrijft it Made my day.
    Zet hem op apen onee die hebben ze daar al genoeg xx